مطالعات و تحقیقاتِ جدید نشان می‌دهد امروزه، روش‌های قدیمی و سنتیِ آموزش و پرورش در بسیاری از کشورها، پاسخگوی نیازِ آموزشی و تربیتیِ قرن بیست و یکم نبوده و نتیجه‌ی مطلوب و مورد نظر که پرورشِ نسلی خلاق، متفکر، ماهر و توانمند همراه با سوادِ محیط زیستی و برخوردار از فهمِ بوم‌شناختی از جهانِ پیرامون بوده را، به ارمغان نیاورده است. به استنادِ این تحقیقات، در برنامه‌ریزی‌ مدارس،ضروری است آموزش‌های مستقیم و رسمی، بعد از دوازده سالگی صورت بگیرد و قبل از آن، کودک  بدون دخالت‌های مستقیم با طبیعت و فضای پیرامونش روبرو شده و تسهیلگر، در یافتن پاسخِ پرسش‌ها و درک و دریافت‌هایش، در کنار او باشد.  ارتباط کودک با طبیعت ، درست از همین نقطه و با این هدف آغاز می‌شود که مهارت‌های موردِ نیاز کودکان، از سال‌های نخستینِ زندگی، جوانه زده و به‌تدریج و به‌خوبی رشد کند. 

تقویم محیط زیست